Ya sabır diyorum yalnız kaldığım da
ha tükendi tükenecek cinnet gecelerin de
dar ağacın da asılan ümitlerin pençesinde
ha tükendi tükenecek ya sabır diyorum
Kimisine zehir zembelek olan sözler
İntihar etmek istiyorum gözlerine bakarak
Yavaş yavaş ellerinden kayarak
Boşluğa düşüyorum kim kurtaracak
Bu gece benim son düşüm değil miydin..?
Yaşamaktı sen varken Dünya' da çile çekmek
Sen şimdi uyuyorsun ya ben uyanığım
Sen rahat ol yeter bana gece de olsa beklerim seni
Sen mutlu ol sen boynunu bükme
Ömrümce sırtım da taşırım seni
Yeter ki sen rahat uyu yeter ki sen incinme
Sen ben de yenide doğuyorsun
Nereye akıyorsun Yeşilırmak
beni de al beraber gidelim
sıkıldım aynı yerde durmaktan
gel beraber sonsuzluğa yol alalım..
nereye akıyorsun Yeşilırmak
Nere de? benim Yeşil Parkam
Nere de? benim babam diye sarıldığım adam.
Nere de benim savaşım iktidarım saltanatım
Nere de? benim yorgun yüzlerim solgun fidanlarım
Dar ağacın da kalmış bedenim Yeşil Parkam
Sen gittin yıkıldı yine bütün Dünyam
Bitmeyen yıllara kaldı hatıralarım
Kimsesiz çocuklar gibi hep ağlarım
Elim de kaldı yine seni izledim aynam.
Bir gecenin koynun da sen ve ben
Var git sen yoluna ben kendi yoluma
uzağız birbirimize sema kadar
bakmadan gideceğim arkama
ateş gibiyiz şehri yakacak kadar.
sorarsan bu asilik nedir diye
geçmişim de kaybettim her şeyi
Atatürk olmasaydı biz kimin gölgesin de olacaktık
o olmasaydı biz kimin torunlarıyız diyecektik
şimdi bir geçmişimiz var inkar edemeyiz
bize taş atanlara ekmek atan bir millet değilmiyiz?
inkar edenler türküm dese de bu gölgede
onlara kucak açan bir milletiz
Varsa yüreğin süslü caddeler de yürümeye
unutmuşsun kaldırımlar da gezdiğin günleri
bir kalem çizgi yeter şerefini silmeye
varsa cesaretin gel gerçeklerle yüzleşmeye
dostunum deyip de girdiğin gönül defterime
bir kalem yeter seni satırlarda karalamaya
Umut dedim kaybolup gittiler
Yaşam dedim bırakıp kaçtılar
Hepsi de İnsandı be İnsandı
Bir yuduma firar ettiler...
Ekmek dedim yok dediler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!