"Anam ağladı!" der her müşkülünde,
Gönül bilir ta yürekten yananı,
Kim ki bu gerçeği görmüş külünde,
O an anlar cana gerçek cananı.
"Ana rahmi" derken "ana kucağı,"
Yüreği yananın çalışmaz aklı,
Uçurum bir yanı,
Ateş diğeri.
Sinesinde sevda acısı saklı,
Anlamaz aksa kanı,
Yarama sevgini ilaç et gülüm,
Şefkatle kucakla, sar beni beni,
Yandım, dört bir yana savruldu külüm,
Âşk ile toparla, kar beni beni.
Sevginle dertlerim bulur nihayet,
Âşıksın bana gözümün nuru,
Bilirim çığlık çığlığa sussan da,
Asla itiraf etmesen de,
Hattâ yedi kat sarıp sandıklara kaldırsan da bilirim,
Sen sussan gözlerin konuşur çünkü,
Usul usul nüfuz edip içime,
Gönül Yaradan’a teslim, gayrı ateşe yanar mı,
İçmiş aşkın badesini, bengi su ile kanar mı?
Acı ekmeğe katıktır, dertler yanına azıktır,
Öyle bir hâl içredir ki gören gözlere yazıktır.
Gönül ah eyleme o nazlı yâre,
Seven sevdiğine ilenip durmaz,
Hem kargıma olmaz derdine çare,
Âşuk maşukuna bilenip durmaz.
Sökende yâr ciğerini yerinden,
Öyle bir âşka düştüm ki zaman durdu mekân durdu,
Aldı fırlattı havaya, tuttu yerden yere vurdu,
Akıl desen baştan gitti, sel kaçırdı, yel uçurdu,
Bak dağıldım pare pare, sözüm ermez nazlı yâre,
Biçare gönül biçare, elde bir şey yok ne çare…
Ruhuna âşk değer mor kelebeğin,
Kanatlanır uçar dağlara doğru,
Cevrine baş eğer masum bebeğin,
Çiçek olur açar bağlara doğru.
Âşık gönlü kıpır kıpır kıpraşır,
Âşığın yüreği yanar,
Gözyaşını silen olmaz,
Yarası derinde kanar,
Nedenini bilen olmaz.
Âşkı can bulur sözünde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!