Sessiz bir tünel gibi sensizlik,
Bitmek,tükenmek bilmeyen…
Karanlığa kesmiş üstelik.
Yalpalaya,yalpalaya,
Duvarlara vura vura arıyorum yolumu.
Biliyorum var elbet bu tünelin de sonu,
Var da...
Karanlığa alışan gözlerim,
Çıktığımda,
Uzun süre bakamayacak gün ışığına.
Ya kör olacağım,
Ya da daha aydınlık gelecek
Güneş bana…
Kayıt Tarihi : 3.3.2013 23:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!