Tünel Şiiri - Demet Berberoğlu

Yetişemiyorum zamana
Hani su gibi akar derler ya
Koşturuyor peşinden adamı
Nefes nefese kalıyorsun yolun sonunda

Bir bakıyorsun ki
Tünelin birine götürmüş seni hayat
Zaman bile koşup gitmiş de
Bir sen kalmışsın ortada
Karanlıkta,bir başına
Hele bir de korkuyorsan karanlıktan
-benim gibi-
Bir köşeye sinersin boşlukta
Gözlerini açamazsın korkudan.
İlginç sesler duymaya başlarsın sonra
Dua edersin her an kurtulmak için
Gel zaman git zaman(!) alışırsın korkularına
-benim alıştığım gibi-
Kendi dünyanı kurarsın tünelinde
Üstelik zamanla dost olmuşsundur da
Olanların tek bir izahı vardır aslında
Hayatım dediğin yok olmuştur avuçlarında…