Yağmurlu bir günün sabahında
Toprağın o nefes kesen kokusu
Ve gökyüzünde salınan pamuk bulutlar
Dans ediyorlar gökkuşağının etrafında
Hergün farklı hikayelere giden yolda
Yürürken tüm benliğimle
Bir sebebsiz fırtına kopar kalbimde
Ve alır götürür bu fotojenik estetiği
Kaybolan geçmişin peşini bırakmıyor sanki
Her adımda hatırlatıyor kendini
Tam da bitti artık rehavetine kapılıp
En kötüsü buydu dediğin anda..
Omuzları yüküne dayanamayıp düşmüş
Kimsesiz bir çocuk gibi çaresiz
Sırtındaki onlarca bıçak darbesinin
Bir önemi yok aslında
Kalbindeki kapanmayan yara kadar
Gecenin karanlığında gökyüzünü izlerken
Kayan küçük bir yıldıza bağladım umudumu
Ve sen yine göremedin üzgünüm..
Sabahın ilk ışıkları gün ağarırken
Çocukluktan kalma bir şarkı dudaklarımda
Sözleri bana ait değil belki ama
Tüm hakları yalnızlığıma...
Kayıt Tarihi : 7.3.2023 00:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!