Ve büyü bozuldu Şiiri - Mehmet Obut

Öylesine masum
Öylesine utangaç
Küçücük ellerinle
Bir dokunuşun yeterdi ona
Hayat buldu gözlerinde
Yanında mutluydu sadece
Yalnız benliğiyle..
Bir şeylerin iyi gitmesinden
Çok korkardı her zaman
O büyünün bozulmasından
Çünkü saf kalp yoktu
Ve sonsuz mutluluk ta
Kötünün iyisi vardı sadece
Bunu çok önceleri anlamıştı ama
Anlatamamıştı kalbine
Karanlık odasının pencesinden
Gecenin endamına bakardı
Simsiyah bir örtü
Bir sır gibi saklardı gündüzü
Gidişin onun için ölüm olmuştu
Ama kurtuluş değil
Ve büyü bozuldu...