Dizi dizi bulutlar sıralanmış geliyor
El pençe divan durup selamlıyor şehidi.
Namlusu sicim gibi yağmurları eliyor
Kainata taşınan gözyaşları şahidi.
Evinin kapısına yaklaşan komutanın
Beni mahzun bu kentte zorla nefes alışım
Güneşime küs tanlar,şafaklar yakar sensiz
Beni bu labirentte yapayalnız kalışım
Karanlığa gömülen sokaklar yıkar sensiz.
Beni yağmur altında ıslanmak bir başıma
Bundan birkaç gün önce sapasağlam gezerken
Doksan metrekareyi çiçeklerle bezerken
Rutini itmam edip, bütün vakti ezerken
Maratona itiraz geldi sol ayağımdan.
Eskiden kapı daha çalınmadan açardım.
Doğmadı karanlığa, onca zaman doğmadı
Güneşin gözlerine mil mi çekti asuman
Küf tuttu parmaklıklar ölüm kokuyor zindan
Beni pişmanlık kadar hiçbir azap boğmadı
Sığmadı karanlığa, onca zaman sığmadı
Zamanın gölgesinde sayıklarım ismini
Bir lisanla vururum küllerinden hicranı
Yönüne meyyal kalbim, sarar aşkın fehmini
Merhamete müdavim yaşla aklar küfranı.
Değmeseydi gözlerin düşümün izlerine
Tüm yangınlar afaki kül dediğin ihtimal
Bir seraba giriftar olmanın yanılgısı
Yansımazdı düzlemden böylesine minimal
Pür haraba dönmenin hissedilse yangısı.
Akıl tutuk, fikriyat sınırlarda geziyor
Yaka paça savurdu günlerimizi zaman
Oysa ışık görmemiş ümitlerimiz vardı.
Örselendi sevinçler, savrulduğumuz her an
Tedirgin havaların kasveti ruhu sardı.
. Doruklardan güneşi akıtmıyor yokuşlar
. Gözyaşının neminden çürüyüp yok oluşlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!