Tülay Bilgin Şiirleri - Şair Tülay Bilgin

Leylanın hiç mi suçuyok


Yüreğim, İstanbul’da Tophanede

Bir suç işlemiş

Beyaz bir sayfaya karalı yorum.
Neben anlıyorum,
Nede siz,
Bir anlayan var oda çaresiz..

İçimde bir firavun,Tahta oturur asası tokmak olur
Her emrini yaptırır sonra karşımda durur
Tacı tahtı var, emrinde askerleri var
Uymayana,uyanı bulur, ona uydurur
Beni küfre kaptırır,Gazabı,çektitir
Gelince gazap,olunca peri perişan

Akbabanın pencesinde.
Leş gözüyle.
Açlıktan gözü dönmüşcesine.
Koptukça parçam.
O can!
Şimdi giden son parçam.

Ben hayattan geçtim.
Hayat benden geçmedi!
Ölüm bana helalde,
Azrail gelmedi!
Kastım cana değil.
Tene degen toprağa.

Ne! Yapayım felek.


Anlayamadım, hayat bir dilek.

Son bahar geldi.
Düştüm yaprak gibi gönlüne.

Hazan oldu baharım.
Yaprağım, düşmüş kimene!

Akşam üstü yıldızlar söndü



gözlerimde uyku düştü

Güller diyarındanmı geldin
Gül kokusu sinmiş
Bahçende sümbüller bitniş
Mutluluk sağnak sağnak yağsın
Gönlün gül gül açsın

Bir köy var gönüller ferah bulur.
Nefisler orda terbiye olur.
Giden şifa bulur.
Soy peygamber soyudur.
Köy gönüllerin köyüdür.
Tasavvufu yaşayarak öğrenirsin.