ben her korkumu her acımı...
toprağa gömdüm....
bilemedim tohum ektiğimi....
sanırdım kapattım duvar ördüm....
bir ben bilirim şimdi çektiğimi...
ekin oldu fışkırdı topraktan....
boğazıma geçen ilmeği gördüm....
sanmayın sakın hak ettiğimi...
daha yaşarken öldüm....
anladım boşuna nefes tükettiğimi....
iyi olmak yetmiyor bu dünyada....
saf temiz ve de kördüm....
anlayamadım çoktan terk ettiğimi...
kurudum tükendim çöldüm....
bilemdim yok oluşumu seyrettiğimi...
hep biriktirmişim savaşmak yerine....
oda büyüdükçe büyümüş inmiş derine....
bir de gaz döküp yakmışım üzerine....
kadere rıza göstermedim belli ki...
boş ver dedim güldüm....
bir film gibi seyrettiğimi....
kendi hayatımda gördüm....
ve anladım çok az tövbe ettiğimi...
yatıp uyumuşum gerine gerine....
kafamı koymuşum hep serine....
bak şimdi bom boş defterine....
birkaç çizik yalan yanlış....
baktım baktım da güldüm....
anladım boş şeylere meylettiğimi....
öldüm bir daha bir daha öldüm...
anladım cemal i boş yere beklettiğimi...
Kayıt Tarihi : 24.3.2022 18:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!