Tükendi Sevda Kalemimin Mürekkebi

Sevda, sevda dediler saldılar beni sevdanın çileli yoluna,
Yüreğimde sevdanın yuvasını ördüler, girdiler koluma.
Çaldılar yalan dolanlarla, çok gördüler bu sevdayı bana,
Bu sevdanın ateşi yetmezmiş gibi, koydular kor ateşini koynuma.

Bu sevdanın başı acı, ortası acı, sonuda acıyla bitti.
Bulmuştum kendime göre bir yar o da bırakıp gitti.
Oysa çok ta sağlam inşa etmiştim, zalimlerden uzak sevda binasını,
Mütevazı, mutlu dünyama giderayak vefasızın biri, incir ağacı dikti.

Hiçbir sevdaya muhabbetim kalmadı artık, gözüm korktu.
Yağmur çisseliyordu, sevda oltasında biri canhıraşane çırpınıyordu.
Tak etmişti canına benim gibi, nara atmak istiyordu,
Elinde zehirli sevda bıçağı habire kendini yürekten bıçaklıyordu.

Bu sevda doyurdu beni ömür boyu küstürdü hayata,
Görmüyordu gözlerim, bakamıyordum ne sağa ne de sola,
Binmiştim istemeyerek, acemice sevda atina,
Koşuyordu bu at durmadan, dört nala sevdaların şahına.

Bu sevdayı yaşadıktan sonra, çekmem artık sevda özlemi,
Tükendi mürekkebi, yazmıyor artık bendeki sevda kalemi.
Merak ediyorum acaba yaşanan her sevda böyle mi?
Kaldırdım teslim bayrağını, zira çoktan bitti bu sevdanın eylemi.
22/03/2005