Tuğşah Bilge Şiirleri - Şair Tuğşah Bilge

Sıcacık odamda buz gibi bir bedendeyim

Soğuktan değil korkudan donmaktayım

Cayır Cayır alevler içinde yanmaktayım

Acıdan doğar iyiler.

Kim derki kötüler, iyiler.

Kendi gibi sanar öyleler.

Ağlıyorum şimdi sen yoksun diye,

Terk edip giderken tanımıyordun beni.

Şimdi nezaketen dinle beni.

Mutlu günlerdi ilk başta

Eş dost herkes bizimleydi.

Aradan saatler geçti,

Üzerime geliyor binalar,
Sokaklara giremiyorum.
Dar uzun basık.
Sıkıntı veriyor bana.
Ah! olmasa Topkapı Sarayı
Sultan Ahmet, Ayasofya, Galata kulesi,

İstanbul hakkında bidiklerim bilmediklerim den ibaret

Gel sevdiğim aşkı kini nefreti her duyguyu birde burda hisset

Biraz ezil rezilliğini çek kalabalıkta yanlızlar ve sabret

İstanbulu izliyorum kulaklarım tıkalı.

Ne trafiğin gürültüsü ne de martıların çığlığı.

Duyduğum bir tek orhanın sızlanışı.

İçimden gelenleri yazacağım

İçimden hiçbirşey gelmiyor

Susacağım ya da aşka susayacağım

Bir şarap kadehindesin bazen

Dudağımın izi kalır içerken

Belki de en güzel parfümdesin

Gel gör beni
Gel sev beni
Gel tut elimi
Gel al yüreğimi

Sen gelmesen de ben geleceğim sana,