Tuğra Köse Şiirleri - Şair Tuğra Köse

Haklıydın tabi sende, diyeceğim yoktur sözüne karşı.
Eskidendi o seni seviyorum üzülmeler, ağlamalar......
Ellerini bıraktığım gün ve sonrasıydı, bu aşkın yası......
Geçti o günler diyorsun artık, geçti karalar bağlamalar.

Acı gerçektir acıtır, seni seviyorum diyemediğin gibi...

Batı Karadeniz'in mavi sularıydı, pusulamın yönü.......
Yüreğimin arkası engin deniz, kalbimin şehriydi önü.
Seninle tanıştığım o parkta yaşadım, en mutlu günü.
Gözlerinde kalamadım affet, acınla yaşlanıyorum.....

Derler ki "Yıllar oldu çoktan bitti, unutmadın mı onu?

Şimdi çıksam dışarı şimdi sokağa, aheste ve usulca.
Gecenin 00:41'i hava soğuk sensiz bir başıma............
Loş ışıklar benden seni ister, ısrarla ve fütursuzca......
Ve ben diyemem, bıraktım o zerafet dolu ellerini.........

Gecenin karanlığında parlardı yüzün, sanki bir ay........

Bir gece yarısında, uyku girmez aşkı arayan gözüme.
Yıllar geçti ey sultanım, sensiz dönemedim
özüme.
Hasret kaldım yüreğine, hem acı, hem tatlı
sözüne.
Günahım çok. Merhametin büyüktür, affet sevdiğim.

Sonbahar rüzgarları esiyor yine sensiz usulca............
Yüzümü okşar geçer, narin ellerinin dokunduğu gibi.
Sensiz geçen yıllar gibi, yapraklar bir bir düşünce......
Ak düşer saçlara, bitmek bilmeyen kışlar gibi..............

Siyah beyaz film sahnesiydi seninle hayatımız............

Sen bana Allah'ın lütfusun, ey Sultanım.
Gözlerimin gözlerine, bir bakışlık borcu var.
Sensiz olmasın bu hayat, sensiz hiçbir ânım.
Yüreğimin yüreğine ılık ılık, usulca akışı var.

O dalgalı saçlarından eserken rüzgar, hoyratça.

Ar etti gönlüm, sonu olmayan huzursuz gecelerde....
Yar yar dedim göz bebeğim, seni aradım hecelerde...
Adını sayıkladım gündüzde, gecelerde, sonsuz kerelerce.
Bu aşk masalı bitmesin ömrüm, güneş gibi doğ dünyama.

Sonu bitmeyen yalnızlık bu hasret, buram buram sen kokan

Gözlerinde kaybolurken.
Fark edemedim üşüdüğümü.
Lale miydi gül müydü aşk çiçeği.
Belki de dikenli kaktüs.

Ellerim ellerine küs ama.

Şiirler sevgilim oldu ve dert ortağım, yapayalnız hayatta.
Aradım aşkını şiirlerde sencesine, ıspatı kalem ve kağıtta.
İçimde yine hoyratçasına koşar durmadan deli taylar.
Sürer sürüsünü engin ovalarda, adını
haykırırcasına.

İstanbul Karadeniz Ereğli üçlüsü.
Var mı acaba aşkından daha güçlüsü.
Aşık Tuğra der ki! Yokluğunun dürtüsü.
Alır benliğimi benden ızdırap çektirir.

●●●●● dedim adına ey yar aşıklar diyarı.