acılı bir öykünün dağınık anılarını
kuşanır beyaz giysiler içinde bir adam
santiago nasar yastığının altında silah her daim
bir yaşam biçimi kadar derin iz bırakır
ve çiçek toplamanın ayrımcılığı bir yanda
tombul siyah yanaklara ellenir
cennet mekan yalnızlıklarda
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta