Doğarken parlak bir demir gibisin,
Oksijen buldukça çürümektesin,
Yavaş yavaş pas‘tan erimektesin,
Varacağın yerin topraktır toprak.
Makam diye servet diye zıplarsın,
Para diye altın diye hoplarsın,
Haram demez helal demez toplarsın,
Gideceğin evin topraktır toprak.
Arpacı sokakta din ‘mi ararsın,
Caminin dışında kimde rastlarsın,
Böylesi topluma yan ki yanarsın,
Sonunda bedenin topraktır toprak.
2008,Üsküdar
Hasan ArpaciKayıt Tarihi : 22.10.2019 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!