Toprak Göğün Altında Şiiri - Osman Deniz

Bir çift kordan alev aldı yüreğim
Bir gülün kıyamıdır gözlerin gözlerimde
Ve şimdi acının kan tutan o soluğu
Yankılanır yüreğimin kuytu dehlizlerinde

Şu sinemde kalebent aşka hükümlüyüm ben
Aşkla karıldı kanım kor gönül hokkasında
Acının azığıyla doyurulur artık tenim
Neftî lekedir yüreğim kelebek kanadında

Bir ışık sızmıştır gözlerime, ay bedir
Bir alaca sevdaya dokunur yüreğimde
Karanlıklar ardında ebruli hüzünler taşır
Maviye döner kanım her günün seherinde

Devrilir gider günler hiç durmadan ömrümde
Yedi deniz yürüyüp dağlara düşer gölgem
Rüzgârlara karışır canhıraş seslenişim
Yokluğun o mülkünde taşınır durur gövdem

Ruhum bir abdaldır gece göğün seyyahı
Kendini arayıp durur ardında yıldızların
Yol gösterir bir ateş ayrılık acısı kavı
Küllendikçe tutuşur şu isli yüreğimden

Sürme gibi çekerim düşlerimi gözüme
Uykunun şefkatli eli değince gözlerime
Fırtınaya sarınmış yelken bezi kefenim
Toprak göğün altında dinlenir artık tenim