Toprak Ana Şiiri - Sertaç Demirhan

Açtı gözünü toprak ana, bir baktı,
denizleri gördü önce,
karanlıklar içinde, öksüz kalmıştı balıklar.
Çırpınışlarını gördü kuşların,
bir zamanlar neşeyle uçuştukları maviliklerin,
yerini bıraktığı kabuslar içinde can çekiştiklerini gördü,
ağladı toprak ana...
Hayvanları gördü,
kimi kafesler içinde çaresiz,
kimi yüreği buz tutmuş insanlardan kaçıyordu yaşamak için,
Haykırışlarını duydu, korkularını, acılarını hissetti yüreğinde,
darıldı toprak ana...
Sonra insanlara baktı,
yüreklerdeki sevginin, huzurun üstünü örten sahte sevgileri,
sahte mutlulukları gördü...
Dünyanın bir yerlerinde açlıktan ölen insanları,
bir yerlerinde gereksiz savaşları,
sevgisiz büyüyen çocukları,
dünyanın üstüne gece gibi çöken kötülüğü gördü,
yıkıldı toprak ana...
Son bir kez bakıp dünyaya,
hala daha güzel bir dünya için mücadele eden insanlar gördü,
umudu, sevgiyi, güzellikleri gördü yüreklerinde...
“ İnanıyorum ” dedi onlara
ve usulca kapadı gözlerini toprak ana..