İyi bilinir ki insanın da hamurusun,
Yoğurur, doğurur ve doyurursun.
Yağmurda,suda doğanın çamuru
Susuz kurur, toz olur savrulursun
Üstüne binenlerin, yüzünü çizenlerin,
Delik deşik edip darbelerle ezenlerin,
Kahırlarını çekersin, pisliğini emersin,
Kusurları örter, yol, yuva, yurt olursun
Anasın, babasın, en vefalı yarsın,
Rengâ renk çiçeklerle karşılarsın,
Canları besleyip doyuran nimetsin,
Ölüme kucak açar, bağrına basarsın.
Turan Yükseloğlu
Kayıt Tarihi : 6.8.2018 18:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Yükseloğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/06/toprak-ana-68.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!