Aç kollarını bana toprak ana
İçimdeki çocuğu öldürdüler
Bu dünya zalimlerin dünyası
Bana güvenden söz etmeyin
Depremler oluyor içimde
Baba çocuğuna şehvet duyar dediler
Düşlerimi, gülüşlerimi kirlettiler
İçimde ki onca ölüye ben
Her gün merasim töreni düzenliyorum.
Karanlıktan aydınlığa bir turlu çıkamıyorum
Ölüleri içinde barındıran bir mezar gibiyim
Sahipsiz, topraksız, yağmursuz, dilsizim
Mezar taşımda adım yok benim
Hunharca vurulmuştu evcilik oynadığım evim
Boynunu kopartmıştılar bez bebeğimin
Kan bulanmıştı ellerine evrenin
İstemem başka bir dünya,
Beni yalnızca sen kucakla toprak ana.
Tarih: 26.042018
Kayıt Tarihi : 26.4.2018 18:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!