Toprak Ana Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Tan yeri ağarmadan başlar bizim hikayemiz,
Yağmur, çamur demeden revan oluruz yollara…
Odun toplamak için dağlara çıkar,
Hasat zamanı tarlaya!
Ahırda davar,tarlada sap saman,hiç gocunmayız,
Biz doğuştan kalifiye ırgatlarız…
Bir elimizde çapa…
Diğer elimizde ayranla azığımız,
Sırtımıza bağladığımız bebelerle,
Gün doğmadan düşeriz yollara…
Biliriz ki, bu günde bekler bizi toprak ana
Dinlenmek haramdır Anadolu kadınına!
Çapayı kaldırıp vurunca toprağa,
Bir avuç tohumla…
Acılarımızı da gömeriz oracığa.
Yüzümüzde tebessüm eksilmez,umutla bakarız yarınlara…

Aşk,meşk özlem,
Bizlere uzak duygular,beklediğimiz yavan bir sevgi
Oda bizlere yalan…

Henüz baharı görmeden,gelin gideriz yaban ellere
Yaşama dair ne varsa,
Töreye,ağalara, kurban ediliriz berdele
Sevdik amma… sevilmek, hiç nasip olmadı,
Olmayacak Onu da biliriz.
Gizli gizli, yandık
Kendimize bile duyurmadan sevdik,
Sevilme hakkı vermediler ki bize…

Biz Anadolu kadınıyız!
Tırnağımızda ki kınadır bizim boyamız.
Tek bildiğimiz…
Doğuştan köle yaratılmışız.
Yıllardır erkeklerin iki adım,
Ardından giden kaşık düşmanı,
İkinci sınıf vatandaş bile sayılmayız.
Bir gün…
Bir gün, biz bu düzeni yıkacağız ve dur diyeceğiz.
Dur yeter!

Toprak ana laf aramızda,
Hani yerin kulağı var derler ya,
Bu anlattıklarımız giderse, ağaların kulağına,
Bakmazlar hiç göz yaşımıza,baş kaldırdık diye
Yıkarlar dünyayı başımıza.

Toprak ana…
Bebelerimizde şahittir yaşadıklarımıza
Onlarında kaderi olmasın böyle
Boyun eğmesinler bu düzene,
Baş kaldırsınlar izin vermesinler
Kadınlarımızın, analarımızın ezilmesine.

Bu dünyada biz kadınlar sustukça
Kaderimiz,töremiz,alın yazımız,
Deyip sineye çektikçe,
Kadın gibi
İnsan gibi yaşamak biliyoruz ki haram bize.

Biz Anadolu kadını eksik etek!
Biz kaşık düşmanı
Biz; erkeğin iki adım ardında giden ikinci sınıf vatandaşız!

Her şeye rağmen,
Yüreği insan sevgisi için çarpan,
Ayağı çıplak…
Elleri toprak,
Geleceğe umutla bakan,teni amber kokuluyuz

Çünkü; biz Toprak ana
‘’Bizler Anadoluyuz’’

Gamze YAĞMUR