Toprak Ana Şiiri - Osman Kaya Malatya

İnsanın hamuru ondan,
Lütuf bize toprak ana.
Sonunda kucaklar candan,
Çeker öze toprak ana.

Ondan gelir ekmek aşlar,
Üzerinde dağlar taşlar,
Baharda coşmaya başlar,
Güler yüze toprak ana.

Bizlere Hakkın kudreti,
Dört mevsim ayrı sureti,
Temizler nice ifriti,
Bakmaz naza toprak ana.

Nergis lale sümbülleri,
Sunar kırmızı gülleri,
Aşık eyler bülbülleri,
Yakar köze toprak ana.

Güzün solgun görünüyor,
Sarı renge bürünüyor,
Kış ayları örtünüyor,
Beyaz beze toprak ana.

Şükrederim olmam naçar,
Gönül kuşu yüksek uçar,
Kaya ya da kucak açar,
Umut bize toprak ana.