Toprak Ana Şiiri - Nisari Özdoğan

Ben kara diyemem toprak anaya.
Kara değil, herbir renkten var gibi.
Bazan güle benzer, bazan kınaya.
Elma gibi, turunç gibi, nar gibi,
Ana gibi,evlat gibi, yar gibi.

Meyve verir, sebze verir, gül verir.
Pınar verir. ırmak verir, göl verir.
Bağrın delip çiğneyene yol verir.
Mütevazı bir gönülü var gibi.
Ana gibi, evlat gibi, yar gibi.

Bizi besler, barındırır, donatır.
Bir kahveye kırk yıl sayılır hatır.
Bir versen bin verir, sanma aldatır.
Bitmeyen bir hazinesi var gibi,
Ana gibi, evlat gibi, yar gibi.

Ağaç dikip toz vermesem yellere.
Bentler yapıp kaptırmasam sellere.
Elim ile su taşısam çöllere,
Ödeyemem, bende hakkı var gibi.
Ana gibi, evlat gibi, yar gibi.

İtina gösterip vermeyek hasar.
Ne darılır, ne gücenir, ne küser.
Sonunda herkesi bağrına basar.
Toprak masum, bizde hata var gibi.
Etmeyelim dünyamızı dar gibi.