Toprak Ana Şiiri - Osman Demircan

Çorak bir bayırın köyü bozkırında
Çocuklarını güneşe salıverirken
Toprak ana kumsalda dalgalarla
Deniz kıyısında suyla sevişiyordu.

Toprak ana bir ağaç büyütüyordu
Yeni intiharlar yeni yasaklar için
Dallarında güneş tadında meyve
Yaprakta göl serinliği saklıyordu

Toprak ana çiy düşürüyordu göze
Ağlamayana ekmek su vermiyordu.
İnsanları yüreğine gömüp yiyordu
Onları mezarla ölümle kucaklıyordu.

Buğday tenli çocuklar doğuruyordu
Toprak ana ağacın gölgesindeyken
Yoksulluk ve sefaleti emziriyordu.

Kurak bayırın çocukları eğilmiyordu.
İnatla yaşama tutunuyordu daima
Uçurum kenarında dağ yamacında
Düşlerine gül veya karanfil ekiyordu.