Toprağım Şehre Uzak Şiiri - İdris Kuzhan

ya bu şehir gençliğimi verecek bana
ya ben bu şehirden ayrılacağım

toprağım şehre uzak benim
kalabalık metropollerde
kimse bilmiyor
senin için ağladığımı
kimse gözlerime
vakitsiz ırmaklardan bakmıyor

toprağım şehre uzak benim
söylemedim henüz kimseye
ağlamasınlar benim için
benim için yakmasınlar
geceleri kandilleri
olmasın kimse benim gibi
kimse benim gibi olmasın

toprağım şehre uzak benim
göğün beyaz bulutları
bir ilkbahar gecesinde
yağarken üzerine
annemin mezar taşıdır
yağmurlardan ıslanan
ve yağmurlar ıslatırken mezar taşlarını
gönlüme annem dolar
gözlerime yağmur damlaları
bakmayın toprağıma
toprağım uzak benim

ağulanmış bir hayatın çetelesini
koparamadım albümlerden
sırdaşım olmadı ki hiç kaldırımlar
yağmurların ağladığı kadar
nefretle baktı
bu şehir yüzüme
pişmanlıklarımı fırlattım
apartman odalarına
duvarlarda asılı resimler
bana ait değil
çünkü
ağlanmamış tüm anılarıma
bedel olsun için
vazgeçiyorum
rötuşsuz vakitlerden

toprağım yağmur benim
bir damla su kadar
hacmim kaldı
yeryüzü atlasında.
mezarla büyüdükçe
ben küçülüyorum

yakında
ısmarlanmış yürekler
satılacak dükkanlarda
yedeksiz bir hayatın içinde
yıldırımlar çarpacak sahtelikleri

ya bu şehir toprağımı verecek bana
ya ben bu şehirden ayrılacağım

27.11.98 Adana