Tırmalanmış Rüyaların Misafiri

Unutulmuş yalanlarımız sarmış hayatımızı
Kıymık gibi batmış yüzler.
Sana dokunmak için uzandığım her sefer
Jiletler tırmalamış rüyalarımızı.

Yüzündeki o küskün keder, her fotoğrafta
Avutulmayı bekleyen bir kız çocuğusun hâlâ.
Sana söylemek için yürüdüğüm her yol
Akrebin zehirli dönencesinde kızıl bir yara.

Yoksa bu baş ağrıları, gömülmüş duvarlarda…
Yoksa bu kımıl karıncalanma sabah vakti güneşle…
Yoksa bana ne göğsünde uyuduğun, kaç neşterle…

Ah benim güzel bencil denizim,
O taştan kabuklarında ne de çaresizim, çaresizsin
Kıyılarında yalın ayak dolaşsam da
Yakacaksındır yine bir an, bilirim.

Unutulmuş yalanlarımız sarmış hayatımızı
Hatırlamayacak kadar saplanmışken yüzümüze
Çıkılacak yolun başında
Bir veda beklerken herkes.