Küçük şehir insanlarıydık,
günü akşam ezanıyla biten.
Az şey göre göre
küçüldü gözlerimiz...
Babalarımızdan aldıklarımızdı
çocuklarımıza bırakacağımız,
ötesi yoktu
ve ötesi yoktu
küçük şehrin sınırının.
Nüfus kırk iki bin,
rakım bilmem kaç.
Bizi biz yapan
'biz' oluşumuzdu
ve 'biz'siz kalınca
'iz'siz kaldık..
Küçük şehrin
büyük insanlarıydık.
Yapamaya
yapamaya,
küçüldü hayallerimiz...
02/07/2010
00:10
Kayıt Tarihi : 12.7.2010 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!