Gönül bağım talan oldu
Hoyratlar gülleri yoldu
Her gelen bir fidan aldı
Kader nasıl kader imiş
Gönlüme güneş doğmuyor
Yolları özledim yâri özledim
Hasretinle şu dağları düzledim
Yıldız olup gökyüzünden gözledim
Nazlı gülüm seni göresim geldi
Enginlerden kanat açıp bir gelsen
Olmadı güzelim
Adını gönlüme silinsin diye yazmadım
Yüreğime koydum seni kimseler görmesin diye
Bedeni ikiye böldüm bir taraf da ben bir taraf da sen diye
Madem ipleri kopardın
Korkma çakırdikeninden
Yılma kardan borandan
Alıp kısmetlerimizi
Güle güle gel Hasan
Ezdirme çiçekleri
Vardım gönül bağlarına
Hoyratlar devran sürüyor
Can bedenden çekilmeden
Can bedeninde çürüyor
Hoyratın kanlı elinden
Sen gittin bahar çağı
Doğam yasa büründü
Sana ana kucağı
Bana hasret göründü
Eriyor yürek yağım
Gözümden yaşlar boşandı
Yüzüm gülmeye üşendi
Sineme dertler döşendi
Gülüm senden ayrılalı
Lale sümbül açmaz oldu
Gurbetçiler gurbet ele varınca
Yürekleri hasret ile yanınca
Hele bir de memleketi anınca
Dökülür gözünden yaşlar sel gibi
Baharı yaşamaz bilmez ki yazı
Kader gurbet eli seçti
Gönül avuları içti
Ayrılık libası biçti
Zalım gurbet zalım gurbet
Gurbet elin yolu tozdur
Güvercini vuran murat almasın
Arayıp da başka avlar bulmasın
Dilerim ki o yüzleri gülmesin
Gülmesin cihanda seni vuranlar
Gün gelir elbette divan kurulur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!