incindi değerler yere vurdu yüzüm
ben seni sevmekten vazgeçtim iki gözüm
sevdayla yoğurmuş iken bu yüreği
adamlıktan vazgeçtim bu son sözüm
karlarda dağ olsaydım erirdim ateşinle
Uyanmak istemiyorum yeni sabahlara
Yüreğimi acıtan sancılarla
Biliyorum, söz verdim
Ölümü özdeşleştirdim seninle
Sen yoksan, ölüm
Sen yoksan, solmuştur gülüm
Umut koyduk sevgimizin adını
Hiç toz pembe düşlerimiz olmadı
Sürgünler yaşadık yaşattırdık
Tüm haksızlıklarına yaşamın
Direndik
Sabırla besledik birbirimizi
Her edilen veda yeni bir başlangıç değil mi hayata
Anlamları yüklemek doğru mu? Ayrılıklara
Geride ne kalır hatıralardan başka
Seni yaşadım her vedada
Seni daha çok sevdim her yeni başlangıçta
Ve...
Gecikmiş tahliyelerin, ağır başlı dramlarında
Yüreğime haciz koyuyorlar
Susturmak adına
Duruşlarımı sorguluyorlar
Utancımı soyuyorlar
Kanadıkça daha çok vuruyorlar
Ya istemsizdir ya erkendir her gidiş
Arkasında neden aramak yanlış
Bazen zorunludur kaçış
Bulunmazsa sorunlardan çıkış
Baharı getiren değil mi kış
Görmekten korktuğumuz o bakış
bilmem ki güzelim
o pamuk tarlası avuçların sıcak mıdır
palazlanmış bir güvercin gibi
uçuverir mi gönlün
ve buruk saatleriyle gelir mi gece
yalnızlığın ötesindedir o mahzunluk
dayanabilirmiydim bunca çileye
özlediğim sen olmasaydın
sevda diyebilirmiydin adına
yüreğimi ortaya koymasaydım
Hoyrat rüzgarları fırtına olmaya gör
O delişmen hallerimde sen varsın
Ne bir kadın ne de bir tel saçın
Bana sen lazımsın
Yalan olsa keşke
Bedenimizin acılarını hafifletebiliriz belki
Umutlarımızı erteleyebiliriz
Başka baharlara kimbilir
Duvarlara yumruklar atarız el kanatmacasına
Derin nefesler çekeriz yutkunamadığımızda
Sözler ihanet edebilir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!