sen bilmeyeceksin
bu cepheyi hiç terk etmedim
bensizlik yalnızlığın da olsa
ben senden vazgeçemedim
sen bilmeyeceksin
Ardında koskocaman bir enkaz kalacak giderken
Gözlerime son kez bakacaksın
Beni sevginle kurşunlara dizerken
Gün gelecek sadece yüreğin üşüyecek
Unutmayı öğreteceksin
Unutulmadan ve unutmadan
Ben seni acıyarak sevdim
Çaresizliğini güçsüzlüğünü sevdim
Çocuksuz anlarında analık hasretini
Yalnızlığındaki korkaklığı
Oysa sen
Ben ölmeyeceğim sen ölmeden
Seni mezara gömmeden bitmeyecek içimdeki öfke
Senin düşmeni bekleyeceğim,
Düşmüş halimle
İşte o zaman sana; seni sevmedim diyeceğim
Zehrini akıtıyorsun içime olmayacak sonların
Kadife düşlerim kabuslardan ibaret
Ziyana düşeli mutluluk uzak hasret
Biliyorum sarmayacak artık beni kolların
Biri çalıyor bir dilim ekmeğin şefkatini
Önce bir kadın bedeni bozdu
Verdiğim sözleri
İhanet gibi hissetim yandı yüreğim
Sonra herşey anlamını yitirdi
Dipsiz bir kuyuya düşürdüler sanki
Uzaklardan gelip, bir giz gibi hayatıma
Seni taşıdım baş tacıma
Alnımdaki yazgı, yüreğimdeki yara
Bidik aşina namusa
Kadın yaptım
Sevda nasıl anlatılır başka bilmiyorum
Nasıl inandırılır sevdiğine?
Gözlerim anlatmaz mı?
Göğsüme yattığında anlaşılmaz mı?
Sesim belli etmez mi?
Öyle çok mazeretim var ki
Ayrılık gerekçesi diye sayabileceğim
Oysa tek şey söyleyeceğim
Ben artık seni sevmiyorum
Hayata seninle tutunmuyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!