Ters Köşe Şiiri - Sinan Bayram

Hayat varlığı çağrıştırır, ölüm yokluğu.
Zamana tabi olan, zamanla yok olur.
Dünya, zamana tabi hayat sahibidir.

Varlık zenginlik ile anılır, ölüm fakirlikle.
Dünya hayatı kendi düzenine yol bulur.
İnsan, yolunda iken bile yolsuz biridir.

Bir tabut taşıdım yoksulların diyarında.
Tabut demeye bin şahit ister, doğrusu.
İçindeki ölü, tabuttan da beter, kefensiz.

Bir tabut gördüm zenginlerin diyarında.
Çiçeklerle süslü, taşıyanların kalpleri yoktu.
Sordum neden diye, dediler öyle sebepsiz.

Hayat sıcaktır, ölüm soğuktur yaşayanlara.
Uyumsuz insan, ölürken korkar ve terler.
Yaşarken üşüyenlere acırım ben, zamansız.

Ne zenginlik hayattan, ne fakirlik ölümden.
Hayatta tez, antitez, sentez birbirini besler.
Bir döngüden ibarettir yaşam, aralıksız.

Ruh nefestir, cennet bahçe, ikisi de yar.
İyi bir nefes, cennette hissettirir insanı.
Zengin fakir fark etmez, iyi bir nefese.

İnsan dediğin canlı, iyi olmaya bakar.
Dünya adaletsizdir, yoktur vicdanı.
Yaşayanlar, oldum olası ters köşe.

İnsan bir enerji, şekil boyut değiştiren.
Hayatla şekil alır, ölümle boyut değiştirir.
Enerjilerinde, insan gibi zengini fakiri var.

Cahil insan fakirdir, bilmemek mutluluk.
Mutlu insanların enerjisi baya yüksektir.
Bilinçli mutluluk, daha gerekli insana yar.

Sinan Bayram