neden ve nasıl tanışmıştık seninle bilmiyorum
ya da ilk kimdi seslenen diğerimizin gönül penceresinden
ne fark ederdi ki mutlaka şiirlerdi sebebi
kaç kez kapatmaya yeltenmiştik kapıları da
görünmeyen bir etkiyle kapatamamıştık yine de
yürüyüş yaparken bunları düşündüm bu sabah bir parkı geçerken, havanın ayazına aldırmadan elindeki çay bardağıyla ısınmaya sabahçı kahvesini müdavimi ne kadar mutluysa
ben de o kadar mutluydum bu sabah işte
birden sen düşüverdin aklıma bütün umutlarım dağıldı, tuz buz oldu her şey, bir mutsuzluktur çöktü omuzlarıma
mutlu olmak için çok sebep var ama
keşke aklıma her gelişinde, göğsümdeki bu ince sızı da olmasa
geçsin diyorum bir yandan, bir yandan da istemiyorum geçmesini ki; seni her hatırlayışımda bulutlanıyor gözpınarlarım sağanaklar kopuyor canım yanıyor
bu öyle bir yara ki, şifa bulmuyor
vefalı bir dost gibi terk etmiyor
terk etmiyor sözlerin, terk etmiyor gözlerin
terk etmiyorsun
27.01.2013
Hatice AkKayıt Tarihi : 12.7.2015 23:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hatice Ak](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/07/12/terketmedin-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!