Terkedilmek Şiiri - Nizamettin Çelik

Önce çocukluğum terk etti beni.
Küçücük ellerim, minicik bilyelerim.
Köyümün tozlu yollarında
Peşinden koştuğum çemberlerim.
Sonra gençliğim.
Simsiyah, kıvır kıvır saçlarım.
Bitmeyecek sandığım platonik aşklarım.
Olmassa olmazlarım, temel taşlarım.
Hepside birer birer terkedip gitti
Terkedilmek dostlarım acıdır acı.
Dayanması zor, şiddetli bir sancı.
Bilmiyorum, terk eden bu en son kaçıncı.
Çok sevdiklerim, değer verdiklerim.
Bırakmaz, asla gitmez dediklerim.
Sonuna kadar güvendiklerim.
Onlarda bir gün terkedip gitti.
Biliyorum ömrümde terkedecek beni birgün.
Çocukluğum, gençliğim, sevdiğim gibi.
Güvendiklerim, dost bildiklerim gibi.
Terk edecek, terk edecek biliyorum.
Bu acı sonu, bende birgün bekliyorum.

Nizamettin Çelik
Şiir dünyam 2006