TERCiH Şiiri - Mücella Pakdemir

Dudağını bükmüşsün, yakamda iki elin
Üstüme gelme dilber, düşerim canım yanar
Kavuşmak ne kelime, haram bana hayâlin
Peşinde bin umutla koşarım, canım yanar

Mahallemde bir taşın bile yeri oynasa
Kaygılanır, bakarım altındaki kir, pasa
Değer vermem dünyanda dönen hile, kumpasa
Böyle kahpeliklere şaşarım, canım yanar

Kaldırım seni tanır, bana nâmahrem yolun
Girmeme izin vermez binbir gölgeli kolun
Nikâhım altındayken oynarsa sağın, solun
Sabrım tükenir birden, taşarım, canım yanar

İster kuş beyinli de, ister örümcek kafa
Sıfatlandır, fark etmez, tozun değmez bu rafa
Evvel ezelden beri dayanamam cafcafa
Çıldırıp sınırları aşarım, canım yanar

Kokuşmuş hayatını git, başkasına öner
Sen parlarken neonda, benim güneşim söner
Çıkarım şirazeden, korkarım nevrim döner
Mahpusluk belâsında yaşarım, canım yanar