Tercih Şiiri - Mesut Çiftci 2

Yendim mi sandın hayatı, ölüm sana yaklaşıp dururken?
Bildim mi sandın sırrını insanların, sırra doğru giderken?
En bilinmez soruyu sormadın henüz zihnine; daha erken,
Yaşanacak bir ömür dolusu çile ve yaşatacakların varken.

Tanımıyorsun uykusuzluğun hınzır sessizliğini henüz, belli,
Hele bir insanlar terk etsinler hayatını ve hayallerini temelli,
Hele bir duy sessizliğin çığlığını, hele bir gör her yol engelli,
O zaman anlarsın ya da anladığını sanırsın her şey neden bedelli.

Sil gözyaşlarını ağlama artık her şey sanki seninle ilgili gibi,
Kendine ağladığın, bencilliğe doyamadığın ne kadar da belli,
Ağlamak çözmez zihnindeki kör düğümü, vermez sana iyiliği,
Kendine acımaktan vazgeç, gör artık insanları ve köleliğini.

Bir suçlu arıyorsan yaşadıklarına ve uzakta, bil ki yanlış yoldasın,
Aptal bir krala soytarı olmayı sen seçmedin mi, sanki bir rüyadasın,
Hem aptal, hem kral, hem soytarı aynı bunalımda ve yangındasın,
Sen bunların hiç birisi, dünyaya yabancı kalmış bir ruhun umurundasın.