Tepedeki ev Şiiri - Mustafa Yaman 2

Yağmur hala yağıyordu
Gün boyunca öttü durdu hüthüt
Başkada bir ses çıkmıyordu
Akşam güneşi son ışığını yayarken
Pusulu bir hava aksediyordu.

Karanlık buralarda ay ışığını bekler
Bu gece ay izinliydi sanırım
Tepedeki evde cılız bir ışık vardı
Arada bir yükselip azalıyordu
Hiç bilmiyorum kimler yaşar o evde
Gidip kapısını çalsam görsem yakından
Uyuyorlardır belki boaz, gecede

İnsan burada kendini hatırlıyor
Tek bir ayak sesinden yoksunsun.
İsli lambanın ışığında okuduğun kitaplardan
İçine kapanıp bir ah çekiyorsun
Yıllanmış hüzünler her yerden bakarken
Gün batar, şafak, söker düşlerinde
Zaman buralarda kendince akarken.