Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Yoksulluğa düşmüş fakirden,
Allahın nimetini küfre değişmiş zenginden,
Allaha ait hakları,
Malını çoğaltmak için sakınan nekesten,
Kulağı öğütlere sağır olmuş inatçıdan
Başka bir kimseyi görebilir misin?

Gerçekten de vefâ, doğrulukla ikizdir; Ondan daha vefâlı bir kalkan da bilmiyorum; Dönüp varacağı yeri bilene haksızlık etmez o. Öyle bir zamana geldik, Öyle bir günde sabahladık ki bu zamandakiler, Bu günde yaşayanlar, Vefasızlığı,hainliği,iş başarma sanıyorlar, Tedbirde bulunma sayıyorlar; Bilgisizler bu kişileri,iyi iş bilir kişiler biliyorlar, Bu düzene iyi yönetim sistemi diyorlar. Ne oldu onlara? Aklı fikri olan,hileyi görür,ona giden yolu bulur; Ama onun ardında Allah"ın emrinden, Yasağından bir engel vardır. Apaçık gördüğü hileye gücü kudreti yeterken Bırakır onu,tenezzül etmez ona. Ona tenezzül eden,düzene başvuran, Din hususunda çekinmesi, Sakınması olmayan kişidir ancak.

Savaş da; Doğruyu buyurmak,
Kötülüğü nehyetmek,
Gerçek işlerde doğru olmak,
Gerçeğe uymayanlara düşmanlık gütmek.
Doğruyu buyuran inanan/ların bellerini doğrultur;
Kötülüğü nehyeden,

Masallarda duyardık hep büyük başlı dev ejderhaları.
Dev kendisine kurban verilmesi karşılığında
Kimseciklere karışmazmış!
Her seferinde en zayıf halka seçilen,
Kurban gider ayak avaz avaz bağırsa da,
Bu masal değil gerçeğin ta kendisi diye,

Heyhat!
Siz nere,
Fitneyi yatıştırmak nere!
Ne oluyor size?
Nereye gidiyorsunuz?
Allah’ın Kitabı sizin aranızdadır;

Allah kulları,ne umuyorsunuz şu dünyadan? Konuksunuz bir vakit için,borçlusunuz, İstenecek sizden o borç. Ömürleriniz sona ermede; Yaptıklarınız yazılıp bilinmede. Niceleri vardır işi düzene koymaya çalışır; Nice zahmet çeken vardır; Sonunda bozulur gider o iş. Öyle bir zamandayız ki hayır geri kalmada, Şer çoğalıp durmada; Şeytansa insanları helâk etmeyi ummada. Bir zaman ki şeytan kuvvetlenmiş, Düzeni her yanı tutmuş, kolaylaşıp gitmiş. Dilediğin tarafa bak; yoksulluğa düşmüş fakirden, Allah"ın nimetini küfre değişmiş zenginden, Malını çoğaltmak için sakınan nekesten, Kulağı öğütlere sağır olmuş inatçıdan Başka bir kimseyi görebilir misin? Nerede özgür insanlarımız? Nerede temiz kişilerimiz? Nerede cömertlerimiz? Nerede kazançlarında sakınanlarımız; Yol-yordamında temizliği güdenlerimiz? Hepsi aşağılık dünyadan göçüp gitmedi mi? Şu tez geçen,dertli,âlemi terk etmedi mi? Onların zamanında dudağını bile oynatamazlar, Onları anarken baş sağlığı bile dileyemez artık. Bozgun meydana çıktı; kötülüğü değiştiren yok. Zulüm ortalığı kapladı; kendini bile kurtaran yok. Bu işlerle mi! Allah"ın tertemiz yurduna gitmeyi umuyorsunuz; Kadri yüce dostlarından olmayı istiyorsunuz? Ne kadar da uzak. Düzenle Allah"ın cennetine girilemez; Ona itâat edilmedikçe rızası elde edilemez. Allah lânet etsin terk ettiği halde iyiliği buyurana; Yaptığı halde kötülüğü men etmeye kalkışana.

Merhaba! !
Ne olduu?
Anlamadımm..
Uğradım diye mi?
Tamam tamam...
Anlaşıldı! ! ! !

Yüreği büyük adam yeryüzünün,
Yezit’lerine nasıl haykırdı ise öylece,
Haykırıp onun huzuruna çıkmak isterdim olmadı.
Bana sen bu işi bilmiyorsun,
Böyle olmaz,
Tefrika yapıyorsun diye de çıkışıp azarladılar.

O bir hata yaptı ve evlendi!
Durumu eşitlemek için yaptı,
Yeni kimlikte soyadı da değişti,
Bir tek hayatı değişmedi,
Umut ve sevdiği değişmedi,
Yaşamaya dair bana ihtiyacı var,

Bir domuzu ele alalım mesela;
Ruhuyla vücudu mütenasiptir,
Yani bir domuzdur o,
Domuza mahsus özellikleri vardır tabiatıyla.
Bir insan da bu özellikleri taşıyor olabilir,
Bütünüyle domuza has hasletler kazanabilir.