Işıksız Sevda Şiiri - Halit Mete

Beyaz tenin kaldıramaz benim karanlığımı.
Yeşil gözlerini kaplar karanlığım.
İçindeki umutlar, bir kuru yaprak gibi düşerken,
Çırpınmaya başlar kalbin, karanlığım çökünce.
Fetheder karanlığım bütün güzel düşlerini.
Ne geleceğin kalır, ne geçmişin.
Karalarım her bir anını;
Kurtuluşun olmaz.
Kaplar karanlığım aydınlığını.
Sabahı gören gözlerin,
Hapsolur kederli düşüncelere.
Bir hançer gibidir karanlığım;
Saplanır kalbine.
İner yavaşça karanlığım, umutlarını sakladığın yerlere.
Alır, getirir umutlarını karaltılardan bir kafile.
Nereye baksan karanlık, nereye baksan nafile.