Temâşâna Toyılmaz Bir ‘Aceb Meh-pâresin ...

I
Temâşâna toyılmaz bir ‘aceb meh-pâresin cânâ
Güzelsin bî-bedelsin hüsn ile mümtâz-i ‘âlemsin
Olur seyr eyleyenler her bakışda ‘âşık-i şeydâ
Güzelsin bî-bedelsin hüsn ile mümtâz-i ‘âlemsin
II
Gören hüsnün olur ‘âşık işidüp görmeyen meftûn
Meleklerden perîlerden fürûg-i tal’atun efzûn
Cemâlün hak bu kim ögmiş yaratmış hâlik-i bî-çûn
Güzelsin bî-bedelsin hüsn ile mümtâz-i ‘âlemsin
III
Tulû’ idüp o gün kim mihr-i ruhsârun ‘ıyân oldı
Gönül bî-çârenün hîç sorma ahvâlin yaman oldı
Nice tâkat getürsin hüsnün âşûb-i cihân oldı
Güzelsin bî-bedelsin hüsn ile mümtâz-i ‘âlemsin
IV
Hırâmân oldugunca seyr idüp ol tarz-i reftârı
Olur bin cân ile dil zülf[ün]ün elbet giriftârı
Mahabbet itmemek kâbil midür hîç ‘ömrümün varı
Güzelsin bî-bedelsin hüsn ile mümtâz-i ‘âlemsin
V
Meded ferdâya salma ber-murâd it kalb-i nâ-kâmı
Ele mir’ât alup bak kor mı hüsnün dilde ârâmı
Sen insâf it nice âh itmeyüp sabr eylesün Sâmî
Güzelsin bî-bedelsin hüsn ile mümtâz-i ‘âlemsin