Tüm ümitler yorgun ve uykusuz,
Bir kaç çamaşır ipinde asılmış umutlar.
Ve terkediliyor paslı vicdanlar,
Kapısına takılan tek zincir,
Belki birgün açılmayı bekliyor.
Hisler uyuşmuş, sarhoş
Nefis kalbi esir almış can kafesine.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
ve unutturuyor konuşmayı halleşmeyi sevmeyi...kalemine sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta