Tekrarlanan Matem Şiiri - Huban Asena Özkan

Gariptir:
Bir şakayı ikinci kez anlatırsan,
Kahkahalar soluklaşır.
Ama aynı yara izine bastığında,
Kan, ilk damladığı günkü kadar sıcak…
İnsan, zamanın hilesini yenemez
Acıyı unutmak yerine,
Dikişsiz bir yaraya dönüştürür.

Gülüşler eski bir plak gibi tekrara düşer,
Ağlayışlar ise bir nehrin yatağını değiştirir:
Aynı kıvrımda boğulur,
Aynı taşa çarpar,
Ama su hep tazelenir.
"Neden?" diye sorma,
Kum saatinin içinde
Kum taneleri kadar çok
Cevapsız kalır…

Yüzümdeki çizgiler,
Bir haritanın kayıp şehirleri gibi
Her biri aynı fırtınanın izi.
"Geçti mi?" diye sorma,
Geçmedi,
Sadece
Bir senfoniye dönüştü
Sessiz çığlıklarım…

Şimdi biliyorum:
Gülmek bir an,
Ağlamak bir devir…
Ve ben,
Kırık bir saat gibiyim
Yelkovanım hep
Dünün yarasına
Tıkır tıkır
İşliyor.