Tekrar Çocuğum Şiiri - Doğal Deniz Akınay

Ebedi bir uykunun kollarında tazeliğe ulaşmadan az önce,
Seni gördüm,
Saate baktım, sanırsın ömrümün sekizinde,
Gözlerimin nemli parmaklıklarına tutunmuş çocuğa,
Altın arattım; bakışlarından akan ışıklı bir nehirde, senin izinde.
Pek aydınlıktı.
O vakit saatlerin donduğu belirsizlik kışlarından;
Mütemadiyen kaynamış gözyaşlarıma bile ters,
Yönünü rüyadan alan yarımkürede, süregelen buz gibi bir fısıltı,
Dikkat çekmemek için mi, bilmiyorum
Kar yağdı, ılık ılıktı.
Her zamankinden daha suskun, daha buzlu hapseden neyse çocuğu,
Kar ısıtırken,
Soğuk hücresinde durmadan aynı kitabı okudu.
İşte sevgilim seni görmek böyleydi,
Seni görmek, ruhuma mucizeyi ilmek ilmek dokudu,
Tıpkı beş yaşım gibi,
Yanlış anlama o yıllarda mucize ne arasın,
Kendi kendime sayıklamalarla geçti çocukluğum, "rüyadasın, rüyadasın,"
O zamanlar felaketleri rüya sanırdım,
Oysa seni okurken ilk sayfayı ilk gün gibi kıvırdım,
Şimdi anlıyorum rüyaya uğramaz felaket,
Sensiz yılları aşkımla dağlıyorum, hata yaparsam affet,
İlk gün diyorum, okuduğum ilk sayfa, ilk saniye,
Ömrümce görmedim böyle nezaket,
Sesim titriyor, sana çarpışının akabinde,
Seni yıldızlarla anlatıyorum, başım annemin dizinde,
Tekrar çocuğum, tekrar yaşanmasın felaket
Geceyi sana anlatırken seziyorum,
Bize kendini duyurmak isteyen şarkılar var,
Kilometrelerce ötede bizi görmeyi bekleyen bir şehir,
Sana kendini okutmak için can atan bir şiir var,
Ve her şey böyle sadece anlatılıyorken,
Bir yerde tozlanmayı bekleyemez süslü cevaplar,
İçimde kendini renkli iplere boğan tutsak çocuk;
Sevdiği oyunları yalnız sana göstermek istiyor, yalvar yakar.
En çok o sever karmaşık soruları,
Aklı ermedikçe bilmeceli çiçekleri dermeye çalışan,
Benden fazla odur,
Bir gün elimden tutup götürürken beni meraklı olgunluğu,
Aşkı, bana ulaşamadan gördüğünde,
Şaşırmıştım
Yıllara koşturan insanlar arasında nasıl da seni bulmuştu,
Gelen geçen sorular sormasın, neme lazım,
Gözlerine kenetlenirim zamansal bir kalabalık içinde.
Tıklım tıklım.