Sen Esmersin Şiiri - Doğal Deniz Akınay

Rüzgarın soğuk parmakları
Saçlarımın arasından geçmesin,
İsterse çiçek kokularıyla gelsin,
Yeter ki böyle sert esmesin,
Hangi dağdan aşmışsa,
Bilirim; bu rüzgar tokat, ayaz urgan, sen esmersin...

Boynuma dolanan zalim zemheri,
Bir de toprak savurgan,
Örtüyor durmadan çocuk düşlerimi,
Ta kör olası ezelden beri,
Beni tükürür kimsesiz mezarıma,
Kalevala'dan bir ölü olurum; bu mezar bana tezat, taşları duman, sen esmersin...

En dipten bir serzeniş, akıl almaz çilelerle,
Geçmişim uzanıyor sereserpe.
Söyle üstüne rüzgar esmesin,
Yoksa sen, bu çocuğun gözyaşı tülleri,
Uçuş uçuş olursa mı seversin?

Uyumadıysan çok şanslısın,
Böyle gecelerde örtüyor kar, sırdaşı gülleri
Bu perdede ay hem can alıcı hem soluyor,
Beni görsen, hiç istemem,
Gece hoyrat, ben kahverengi bir durakta akıl denen kervanı kaçırmış,
Bahtsız bir yolcuyum, göreceksin.
Bu yol sızılı, şehir vakur, sen esmersin.