Tekrar Başlıyoruz... Şiiri - Cem Uçar

Tekrar başlıyoruz en bilindik yerinden aşkın! Hani şu biri gider de bir diğeri bakar ya işte orasından. mevsim de bahar çünkü en acıklısı böyle olur ve limonlanınca en çok mide ağrısını da ancak böyle yapar. Sabah kalkınca içine sevinç dolu nameler dökülsün istersin ve ardından parmakların senden habersizce radyonu açar ama görünen odur ki Dj de olaydan haberdardır ve sizin için gayet güncel bir şeyler çalmaya başlamıştır. Ayrılmak terk etmek filan işte...
Oysa hayata daha bilmem kaçıncı kez yeniden başlamışken herşey çok güzel olacaktı. Bu şehirde mutlu olabilmek bir ihtimaldi artık. Hem o da gitmeyeceğinden bahsetmişti. Daha kötüsü bende inanmıştım. İnsanlar bir ay önceki depremin yaralarını sarabilirken biz 4 ay önceki artçının şokunu atmamıştık üstümüzden yada bizim zeminimiz etüd edilmeye bile müsait değildi. “Bir iken ayrılmayalım gel dosta gidelim gönül” diyordu yunus hatta bence hala demekte ama ben bir türlü bunu ona anlatamıyorum.
Tamam git. Artık seni bu gitme arzunla burda tutamam ancak ben senin için burda kalma kararı vermiştim. Mecbursun beni de götüreceksin. Ha eğer iki kişilik paran yoksa beraber burda kalacaz.
Ben 4 ay önce birini sevmiştim. Gözünü sevdiğimin türkçesi ne güzel anlatıyor. “miştim” ama sonra başkasını! Gerçi bu başkası bir öncekinin arkadaşı idi ama seviyorum. Yani şimdiki zaman. Ve ben bunu anlatmak için 5 ayrı dilde 45’er dakikadan bir çok maç oynadım ancak bunu o anlamadı. Bir de bana anlayışlı filan davrandı. İşin kötüsü bende baya bi saçmalamıştım. Olgun aşktan filan bahsetmiştim. Nasıl oluyorsa.ben bir de onu özlemiştim ve aslında tek istediğim ben onu özlerken beni yalnız bırakmamasıydı. Beni özlemesini istemiştim. Ama gururluydu ve hayat gerçekten gurur yapacak kadar uzundu.
Ama aslında onu tam 12 sene önce hissetmiştim. O zaman daha adımı dahi yazamadığım için ona şiir filan da yazamamıştım. Yazıları benden daha güzeldi. Hatta ben onun yazılarını bile kıskanmıştım öğretmenden ama... beni de sabahları kaldırıp tertemiz okula gönderen bir annem vardı ama o sınıfın cici kızıydı. Başkaydı daha ilk okul sıralarında aşkı yaşamak şiir yazmadan ve okumadan. Yani okul hayatımın ilk aşkıydı neticede. Ama adı çok oturaklı. Hem okul hem aşk bir de ikisinin de önünde ilk var. Yani daha hayata ilk defa yeni başlamışken.
Ben sırf onun için bugün hayata yeniden başladım. Belki o da o günlerdeki gibi; bari bir başlangıcın hatrına gitmez. Ve bu başlangıç ilk ilkbaharı doğurur; yalnız geçirmediğim.

actually&exactly
shark

07.03.2002 00:06:29