Tekir Kedi Şiiri - İsmail Güçtaş

Saat onikiyi çeyrek geçiyor,
Ve ben, yine seni düşünüyorum,
Sensizliği yaşıyorken delice...

Ah sen! Kim bilir bu saatte,
Belki bir güzellik uykusundasın,
Belki uykunun en güzel yerinde...

Mahallemizin bekçisi,
Alışık olduğu üzere,
Sokakları dolaşıyor.
Kamyoncunun şişman karısı,
Hafif bir baş eğmesiyle,
Bekçiye selam veriyor.
Mahallenin tekir kedisi,
Görüyor bu alış verişi,
Duyulan bir sarhoş narası,
Bozuyor işi.

Mahalle bekçisi sarhoş adama,
Saatini gösteriyor.
Sarhoş adam da bekçiye,
Bir dal sigara tutuyor.
Şoförün karısı pencerede,
Onları takip ediyor,
Tekir kedi de çöplükte,
Kısmetini eşeliyor...

Az sonra bir gürültüyle,
Kamyoncu çıkageliyor.
Tekir kedinin burnuna,
Kötü kokular geliyor.

Kamyoncu meğer bir süredir,
Kuşkulanıyor olacak,
Hazırlıklı dolaşıyor.
Kaptığı gibi levyeyi,
Bekçi ile bay sarhoşun,
Peşlerinden fırlatıyor.

Bak şu işe olan bizim,
Tekir kediye oluyor.
Levye hedefinden sapıp,
Kedi ile buluşuyor.

Ah zavallı tekir kedi!
Hayat işte böyle demek,
Her haltı yer birileri,
Sana düşer levye yemek.