Tekinsiz Karnaval Şiiri - Meriç Çenber

Issız çöllerde doğmaya korktuğu güneşin
Kanlı ayaklar sıcak kumların üstünde tepişir
Bildiririm size, ödenir feci görüntünün bedeli peşin
O halde görüp görmemek elinizde, siz seçin

Duyduğunuz serzenişli böğürtünün sahipleridir
Cehennemin mahluklarının kağnısı
Ritim eşliğinde kuru toprağa vuran pullu ayakların yankısı
Kağnıyı çeken korkunç devler, takip eder büyülü borazanımı

Sürüngen vücutların üstünde iri boynuzlar
Şeytani gözlerin içinden fışkırır beddualar
Yedi sene önce zehirlemişti beni bu yılanlar
Şimdi yaşamım sadece geçmişimde arta kalanlar

Sözlenir kara büyülerle kağnının duvarları
Çıkmasın dışarı diye iblisleri ve şeytanları
Etinden sıyırmak için kemiklerinizi
İştah kokan kadim nefesleri

Her zaman ensenizdedir lanetli isimleri
İşte bu karanlık ordunun karnavalı
Tek bir bakışın zihninizi zehirlediği
Gözleri kör edecek mahlukların kağnısı

Otururken kumdan kalelerin hükümdarı tahtında
Benim vazifem ayaklarımın altındaki yolda
Anlaşma belli, yine kurtarırsam şehri
Hükümdar verecek bana, dönemlik panzehirimi

Şehre dönerken kağıda dökerim gördüğüm karanlığı
Her yazışımda, mürekkebim biraz daha tükenir işte
Sizin ruhunuz tükenmesin diye
Biraz daha hasta ve yaşlı dönerim şehre

Sürgün ederim karanlık orduları topraklarınızdan
Sıcak salonunuzda güven içinde okuyun
Savaşmak zorunda kalmayın diye
Katlanmayın zehre, görmenin gerçek bedeline

Derim kendime, kimsesiz ve yalnız
Sonra dönerim şehre, kapılar açılır ve
Yazdığım sayfaları dağıtırım tüm ahaliye
Seneye tekrar çıkarım ünlü seferime, zehirlenmeye

Ben bir çobandım, ya da bir şair
Şimdi söyleyin onlara! Gençliğimin canavarlarına
Bilirdim, acımın ve ızdırabımın gölgesinde
Yaşamasaydı umutlarımla rüyalarım
Hangi duygumu dökerdim kağıda
Benliğimden çekip çıkartır