Tek Sorun İnsan Şiiri - Mehmet Cıngır

Ormanda ağaçların
Yeşili de olur kurusu da
Eğrisi de olur doğrusu da.
Dolaşır ormanda özgürce
Kuşu,sineği,böceği,arısı,
Yere düşer yaprağın sarısı.
Yaşarlar barış içinde
Kavgasız,gürülüsüz
Ağaçların genci,yaşlısı,
Alı,yeşili,akı,karası…
Olsa da bazılarında balta yarası
Yontulmaz kimsenin acısı,sancısı.

Orada ne hakim ne savcı
Ne mahkeme ne asker
Ne polis ne bekçi…
Sadece hekesin harfiyen uyduğu
Orman yasası ince ince
Ormanın nimetleri paylaşılır
Hakça.
İnsanca değil,hayvanca.
Konuşur herkes kendi dilince…
Huzur içinde yaşar orada
Yerli ve yabancısı.
Ormanda ne üzülen var ne üzen
Saat gibi işler kurallar
Devlet olmadan sağlanır düzen.

Çevrecidirler,kirletmezler çevreyi,
Ormandır onların evi,
Evlerini temiz tutmak onların görevi.
Kışın başka,yazın başkadır
Ormanın güzelliği.
Farklı farklıdır hayvanların özelliği,
Ne baş örüsü
Ne de göserişli bir vitrin süsü
Çıplak değildir hiçbirisi
Özel kılar onları tüylerinin görüntüsü…

Yanyana iç içedir orada ağaçlar:
Sedir,meşe,gürgen,çınar,defne,çam…
Havanlar;
File de rastlanır orada karıncaya da
Aslana da rastlanır tavşna da
Kartala da rastlanır serçeye de
Timsaha da rastlanır yılana da…
Aç çıkarlar sabah,tok dönerler akşam.
Orada ne kral var ne şah
Aç kalmazlar ;çünkü
Rızıklarına kefildir Allah.
Kin gütmezler,almazlar intikam.

Yoktur orada İsalar,Musalar…
Tıkır tıkır işler burada yasalar.
Eser ilkbaharda sabah yeli,
Oylum oylum dalgalanır çiçekler,
Uçuşur arılar,kelebekler,
Dans eder ağaçlar,esince rüzgâr.
Bütün ormana dağıtır kokusunu
Yaban gülü…
Yoktur aralarında kıskançlıklar,
İki yüzlülük,aldatma,yalan dolan…
Bunlar bitki,
Bunlar hayvan…
Yalnız orada bir tek sorun var:
İnsan…