Tek Patlar Şiiri - Saliha Sevük

Üstünde zifiri karanlık renginde bir pelerin
Kapüşonu yalnızca dudaklarının görünmesine izin veriyor
Görünen tek yeri ateş kırmızısı
Yarım parmaklı deri eldivenlerinin bittiği yerde
Bu güne kadar tek şeye korkuyla dokunmuş parmaklar seçiliyor
Ve sol elinde adı sonradan delil olacak bir silah

Bu karanlıkta hayal gücü onun ancak bir ormanda olmasına izin veriyor
Ama ölümle arasına çektiği ince çizgiyi sileceği yer taş yığınlarının arasında
İki kurşun ve bir altıpatlar
Ya da bir...
Herneyse deyip devam ediyor yoluna
Düşünmenin sırası değil şimdi...

Yürürken takıldığı sorulardan yakasını kurtarınca
Geldiğini farkediyor...
Önce zile basmayı düşünüyor
Vazgeçiyor
Karanlıkta yalnızca ateş kırmızısı oda 5 santim çapında
Susturuyor içinden geçenleri
Kapının önüne yığıyor hayallerini
Ve bedenini bir daha kullanmayacak gibi hoyratça
Duvara yaslıyor
İki kurşun bir altıpatlar
Ya da sadece iki, herneyse

Gecenin ortasında saat iki sularında
Kapılardan birinden kederli ayaklar dökülüyor sokağa
Bir tetik sesi duyuluyor
Horozun uyanış sesi
Duyuluyor ama umursanmıyor
Manasız yere terkedince sevdayı
Ona geri dönmenin kalan tek yolu da ölüm artık diyor
Umutsuz dudaklardan
Bir çift gözyaşı dökülüyor...
Kendisine doğrultulmuş silaha bağırıyor
Dur demeye hakkım yok ki VUR!

Altıpatlar ikiden vazgeçiyor
Ve soru sormuş da cevap beklercesine ateş kırmızısına dönüyor
O dudaklardan çıkan tek çaresizlik
''SENİ SEVİYORUM'' oluyor
Ve birbirini incitmesine şahit olmaktan sıkılan altıpatlar
Son sözü siyah pelerinlilin kulağına söylüyor...

CEVAP:1!