Tek Kişilik Kutu Şiiri - Servet Erbaş

Önü ardı sağı solu,her yanı kalın tahta.
Baş tarafı genişcede,dar tarafı ayakta.
İbret alda yüreğinle,düşünerek bir bakta.
Aynı kutu kaç yolcuyu,taşımış bu hayatta.

Tek kişilik binek diye,kendini avutursun.
Birgün gelir sırtı üstü,O'na girip uyursun.
Tez tövbe et o gelmeden, sonra pişman olursun.
Bir gün sende öleceksin,neden ki unutursun.

Taşıyanlar düşünmezler,yıkayan da çok zaman.
Her gün her gün gidiyorlar,kutular dolu insan.
İster tabut çakan olsun, isterse mezar kazan.
Aman diyor o gün diller,dünya ne kadar yalan.

Tekerleri insanlardır,istikamet taşlı köy.
İster yolcu fakir olsun,ister zengin küçük bey.
Yaşanandan kendinede,düşün çıkart az bir pay.
Daha ibret almıyorsan,vay senin haline vay.

Ölmeyen yok her şey ölür,bunu biliyoruz da.
Her mevsimde tıklım tıklım,güneşte karda buzda.
Yolcuları sessiz sessiz,gidiyorlar omuzda.
Sahipleri kara kışta,belki ölen temmuzda.

Şu Dünyanın yalanını,ölmeden önce sezde.
Hiç bir zaman unutma ha,ölümü akla yazda.
Şeytanların oyununu,Allah'a dön bir bozda.
Bak en gerçek göz önünde,yatıyor beyaz bezde.