yalnızlık perde perde örterken penceremi,
fikir denen mefhumun ardına düştüm yine.
köpeklere yedirdim fikirsiz her zerremi,
ve büründüm genişçe bir deli gömleğine.
yalnızlık perde perde örterken penceremi......
buhran cehenneminin yanmaktayım içinde,
her fikir çengellenip beynime takılıyor.
her gece başka şehir, başka diyar içinde,
fikir, zebanileri kendine yar kılıyor.
buhran cehenneminin yanmaktayım içinde...
Kayıt Tarihi : 8.7.2003 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)