Ted Hughes Şiirleri - Şair Ted Hughes

En yücesinde otururum ormanın, gözlerim kapalı.
Kımıltısız, yok artık çarpıtmak düşü
Eğri gagamla çarpık ayaklarım arasında:
Ya da kurgulamak uykuda
mükemmel bir öldürümü ve tüketimi.

Ölü bir domuz yatıyor elarabasında.
Üç adam ağırlığında, dediler.
Gözleri kapalı, kirpikleri pembe beyaz.
Fırlamış havaya paçaları.

Sanki ölmemiş gibi görünür böylesi bir ağırlıkla

Çocukluk odamın duvarında bir resim gibi duran
Güneş vardı. Ve mezar taşım vardı,
Düşlerimi paylaşan, gülerek yeyip içen benimle.

Günboyu ustalığını ilerletirdi doğan
Ve gece bile sürerdi bu büyülü uğraş.

Oturuyorum korunun tepesinde, gözlerim kapalı,
Hiçbir şey yapmadan, yalan dolu bir düş olmadan
Arasında kanca gagamla kancalı ayaklarımın.
Ya da kusursuz avların provasını yapıyorum uykumda.

Yüksek ağaçların sağladığı kolaylık!

Bu gece yarısı anının ormanını düşlüyorum:
Yaşayan başka bir şey var
Saatin yalnızlığının ve parmaklarımın
Kımıldadığı şu boş sayfanın dışında.

Tek yıldız görünmüyor pencereden:

Düşlüyorum bu geceyarısı anının ormanını:
Canlı bir şey daha var yakınında
Saatin ıssızlıktaki tıkırtısının
Ve bu boş sayfanın, parmaklarımın gezindiği.

Tek bir yıldız görünmüyor camdan:

arkadaşım lucas,
ayrı bir kişilik gibi
değişmeden kalan o üç dört kişiden biri.
her türlü değişmenin altında
bir nehir yatağında bir taş, senin de arkadaşın olmuştu.
kulağıma geldi, uyarıldım. oturmuş