Tecdid i İman ve Şeddeli Aşk

TECDÎD-İ ÎMÂN ve ŞEDDELİ AŞK

Büyükler kervanına, katılmak istiyorsan
Tecdîd-i îmân ile, şeddeli bir aşk gerek. (*)
İstersen sen de dene, bu olmadan o olmaz
Aşkla yanan her dile, şeddeli bir aşk gerek.

Ne olursun yozlaşma, kendi benliğin koru
Neden, niçin diyerek, her şeye sorma soru?
Vuslat özlemi ile, Kâbe, Ravza’ya doğru
Seherde esen yele, şeddeli bir aşk gerek.

Yıllar yılı güdüldük, yeter olalım güden
Böyle miydi bir düşün, o senin necip deden?
Açtı, açacak diye, bülbülü nâlân eden
Tan vakti açan güle, şeddeli bir aşk gerek.

Zamanı gelmeyince, bülbül ötmez gül solmaz
Ne yaparsanız yapınız, îmânsız kalpler dolmaz
Papağanlar misâli, kuru kuruya olmaz
Zikir çeken her kula, şeddeli bir aşk gerek.

Hazırlık yap o güne, usanmadan, bıkmadan
Hakk’a doğru tam yürü, sağa, sola akmadan
Dizginlenmiş bir hâlde, bentlerini yıkmadan
Coşup çağlayan sele, şeddeli bir aşk gerek.

Orada azık farklı, kurtarır sanma kese
Ne olursun tövbeni, bırakma son nefese
Canlı cansız öyle ki, yaratılmış herkese
Hem dosta hem de ele, şeddeli bir aşk gerek.

Günü gelince gökler, olacaktır dürülen
Gözlerde diken olma, gel sürme ol sürülen
Sevdiğinin uğruna, yolluk gibi serilen
Dosta götüren yola, şeddeli bir aşk gerek…

18/01/’12
Hanifi KARA

(*) Şedde: Arapça ve Farsçada bir harfi çift okuma demektir.
Şeddeli: Pekiştirme, altını çizerek, bastıra bastıra, daha çok önem verme
anlamında kullanılr. cerr, bürran, belleme... vs.